Aurki, aurki.Urteren bat edo bi igaro dira dagoeneko, baina oraindik gogoan dut Vitoria-Gasteizko Azkena Rock Festivalera joan nintzenekoa. Egun hartan arratsaldez egiten neuen behar ta beharlekutik urten bezain pronto, Gasteizera joian autobusa hartu nendun han ipini baitnendun paradia kuadrilatik joandako besteokaz.
Erkidegoko hiriburua arras aldatua (Estitxu Fernandezek esango lekon moduan) zegoen gaztetan (badira urte pare bat ordutik) nenbilenekoaz alderatuz gero ta autobusa bertora sartu zanean ez nekien zihur geltoki ha, hurrengoa baino hobe zetorkidan. Beraz, Pako Martinez Sorian aurpia ipini ta ondoko jesarlekuan zegonari itaundu neutson:
- Oye, sabes si esta parada me viene mejor para llegar a Mendizorroza?
- Pues no te puedo decir porque yo sólo vengo a estudiar. - Bariku gau baten? Pertsona normalez jantzitako psikopata baten ondoan al nengoan?. - Pregúntale a éste que va detrás, igual sabe.
Buelta emon ta hara non ikusten dodan: GARI!!
- Kontxo! Apa Gari!. - Azkenaz beste eginez Azkenako bestaz (hostia, Euskaltzaindiara atoan! Esaldi hau patentatu egin behar dot!). - Noizko hurrengo diskoa, irrikitan gaituzu txo!
Ta patxada osoz erantzun zidanak atxurragaz baino sakonago egin daiteken ildoa iltzatu eustan burmuineko erreferentzi ehunan:
- Aurki, aurki.
Broma badirudi ere, hitz hori telebistatik kanpo entzuteak beste zeresan bat gehitu eutson neure biziari. Hain da holan, gaurko egunez, galtzuaz berandutzen nazelako behorrak larri paretan jatezenean
AURKI, AURKI esaten dotsiedala.
Eta hau guzti hau, zeren harire? Ba liburu batzuk aukeratu doguzelako irakurzaletasuna bultzatzeko asmoan (ez dakit istorio hauek irakurtzeko miña asko bultzatuko daben) ta haien izenak aurki, aurki emongo dotsuedazelako.
Hala pues, lasaitu earra koi dotena.